การอัพบล๊อกช่วงนี้ดูน้อยลงไป เพราะว่าช่วงสองสัปดาห์แรกนี่เหมือนเป็นการปรับตัวกับการทำงานเลยแฮะ มีหลายอย่างที่ต้องเรียนรู้เพิ่ม ต้องหาเพิ่ม แถมมีงานสุดท้ายก่อนจบ อีก คือ นำเสนอ โครงงานที่ทำมาตลอดปีที่แล้ว ก็รู้สึกมันผ่านไปด้วยดี และรวดเร็วเหลือเกิน ไม่รู้ทำไม อยากเรียนต่อในมหาวิทยาลัยอีก เพราะมันเหมือนไม่ต้องมีอะไรมารับผิดชอบ สามารถทำโครงการต่างๆ ได้ตามใจ ไม่มีใครบางคับให้อยู่ในกรอบ ไม่ต้องคิดตามคนอื่น สามารถแหกกรอบออกได้ง่าย แต่ตอนนี้มันต่างจากเมื่อเรียนโดยสิ้นเชิงเลยแฮะ ตอนนี้หลังจากทำงาน ก็ได้รับมอบหมายโครงการให้ทำ แต่ว่าตอนนี้ยังมองภาพไม่ออกเลยว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นยังไง ตอนนี้ก็เลยรู้เลยว่า คู่โครงงาน เราที่ทำด้วยกันเป็นยังไง ตอนที่ต้องตามความคิดเราให้ทัน เห้อ รู้สึกว่าเรายังรู้น้อยลงไปอีกเยอะเลย และรู้เลยว่า การเรียนในมหาวิทยาลัยนั้น มันช่างน้อยนิดเหลือเกินเมื่อเทียบกับโลกภายนอก ทำให้บางครั้งมันก็รู้สึกว่าเหนื่อยเหมือนกันแฮะ และอยากจะพักยาวๆ โดยที่ไม่มีอะไรมารบกวนเลย แต่ในสองสัปดาห์ที่ผ่าน เราแทบพักแบบนั้นไม่ได้เลย เพราะต้องคำถามและเสียงโทรศัพท์ กวนใจตลอด แต่ตอนนี้ เราพร้อมทำงานแล้วหละ และจะลุยให้เต็มที่ พร้อมกับทำโครงการใหม่ที่คิดไว้ให้เสร็จให้ได้เลย อ๊ะ บ่นมายาวและ ไม่รู้จะมีใครอ่านหรือป่าว อีกอย่างอ่านแล้วจะรู้เรื่องป่าวหว่า เพราะเราชอบเขียนอะไรวนไปวนมา (หรือป่าวก็ไม่รู้) แต่ช่างมันเหอะ โพสท์นี้ขอเขียนละบายช่วงที่ผ่านมาหน่อยละกัน ปอลอ. ตอนนี้ใครจะถามอะไรก็ถามมาเลย พร้อมตอบและ แต่อันไหนที่เราไม่รู้ [...]