สองปีก่อนจะเขียนเล่าไว้ว่า ปีที่ผ่านมาทำงานแล้วรู้สึกเป็นยังไงบ้าง แต่ปีนี้เขียนช้า ฮะ ๆ เพราะมันมีหลายอย่างที่เปลี่ยนไปมาก ตั้งแต่ปริมาณงาน ความรับผิดชอบ ความสนุก และเพื่อนร่วมงาน แต่พอเห็นบล๊อกของน้องที่ทำงานเขียนแล้วก็อดเขียนไม่ได้ (อีกเหตุผลหนึ่งคือกด comment ตอบในบล๊อกไม่ได้ต้องลงทะเบียนก่อนเลย เขียนตอบแบบนี้ละกัน) ปีที่แล้วเป็นปีที่เครียดทั้งจากเรื่องงานและเรื่องเรียนต่อ จนบางครั้งก็บอกตัวเองไม่ได้ ไม่ได้สนุกเหมือนอย่างน้องที่ทำงานเท่าไหร่ และได้เห็นปัญหาต่าง ๆ เป็นข้อ ๆ เลย ได้เห็นสิ่งที่ตัวเองคาดหวัง ทำจนเป็นรูปร่างแล้วก็ตกไปไม่มีใครสนใจ มีแต่คนบอกว่าอยากได้ ๆ ทำไมไม่ทำให้เสร็จ จนรำคาญในบางครั้ง แต่ก็บอกไม่ได้ว่ามันจะเสร็จยังไง ได้รู้ว่าการให้คนทำสิ่งหนึ่งร่วมกัน จะวาดฝันอันสวยงามให้เห็นอย่างเดียวภายในเวลาเพียงสิบนาทีไม่ได้ เพราะผลสุดท้ายแล้ว อาจต้องแยกทางกันเหลือแค่ไม่กี่คน ได้เห็นปัญหาของตัวเองในการทำสิ่งต่าง ๆ ว่าอะไรควรตัดทิ้งบ้าง เป็นภาระ และเริ่มคิดว่าจะตัดอะไร และควรเน้นไปทางไหนแทน ได้รู้ว่าความรู้ต่าง ๆ เมื่อมีคนออกไปแล้ว การจะหวังว่าให้คนนั้นกลับมาอธิบาย มันเป็นไปไม่ได้เลย และมันจะกลายเป็นภาระของคนที่เหลืออยู่นั่นแหละ ที่ต้องอธิบายให้คนมาใหม่ต่อไป ได้เห็นว่าเวลาประชุม เถียงกันแทบเป็นตาย สุดท้ายเริ่มใหม่จากศูนย์แทบทุกครั้ง แต่สิ่งเหล่านี้ก็ทำให้เริ่มทำหลายอย่างขึ้นมานะ จริง ๆ ต้องเรียกว่าระวังมากขึ้นมากกว่า เริ่มจาก [...]

ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนกันป่าว แต่ช่วงสองสามปีมานี้เป็นช่วงที่น่าเบื่อมาก ทีวีมีแต่ข่าวเดียวกันคือโฆษณาว่าอีกฝ่ายไม่ดีอย่างไร แย่ยังไง ไม่ควรนับถือยังไง คนรอบข้างก็ไม่แพ้กัน พูดคุยแต่เรื่องเหล่านี้ซ้ำไปมา ว่าไอ้นั่นมันชาติชั่วยังไง ด่าไปมา ทำ forward mail แต่คนรอบข้างแทบจะไม่คุยกันเลยว่าจะทำให้มันจบยังไง และผมไม่เชื่อว่าการด่าอีกฝ่ายอย่างเดียว จะช่วยทำให้สถานการณ์มันดีขึ้นเลย คือไม่รู้คิดไปเองหรือป่าวนะ ว่าทำไมเราสนใจแต่แกนนำ ทำไมเราไม่ถามคนมาชุมนุม เราบอกต่อกันมาว่าเค้ารับเงินมา ทำไมเค้าไม่ถามคนที่รับเงินมาเหล่านั้นนะ ว่าทำไมถึงรับเงินเหล่านี้แล้วมาเย้ว ๆ ในกรุงเทพฯ ทำไมเค้าไม่อยู่บ้านทำงาน มากรุงเทพ ฯ รับเงินแค่นี้แล้วมันอยู่ได้ตลอดหรอ หรือทำไมเค้านับถือคนก่อเรื่องเจ้าปัญหาคนก่อน เค้ามีปัญหาอะไร เค้าช่วยทำให้ทางบ้านเค้าดีขึ้นยังไง และจะให้ช่วยยังไง ทำไมรัฐบาลไม่ทำโครงการต่าง ๆ ที่ทำให้ที่บ้านเค้าน่าอยู่ มีปัญหาภัยแร้งน้ำไม่พอใช้อยู่ทุกปี ทำไมไม่มีโครงการชลประทานขนาดใหญ่ ที่ทำให้ปัญหาเหล่านี้หมดไป ทำไมรัฐบาลไม่เอาตำรวจบุกไปจับแกนนำเลย ในเมื่อเค้ามีความผิดต่าง ๆ อย่างที่รัฐบาลบอก ทำไมรัฐบาลไม่สามารถทำให้คนที่มาชุมนุมกลับบ้านได้? ทำไมถึงมีคนมาชุมนุมประท้วงอยู่ในกรุงเทพฯ เรื่องเดิมอยู่ได้เรื่อย ๆ ทำไมเราถึงบอกว่าคนมาชุมนุมนั้นโง่ ทำไมเค้าเหล่านั้นถึงเชื่อแกนนำในการทำสิ่งต่าง ๆ บอกตามตรง ตอนนี้เบื่อมากจากทั้งสองฝั่ง แต่ไม่ได้บ่นอะไรเพราะไม่รู้จะทำให้ดีขึ้นยังไง แต่ได้ยินคนจะฆ่าอีกฝ่ายกันทุกวันเหมือนไม่ได้อยู่ในประเทศเดียวกัน (หรือจริง ๆ เราไม่ได้อยู่ประเทศเดียวกันอยู่แล้ว) [...]