สองปีก่อนจะเขียนเล่าไว้ว่า ปีที่ผ่านมาทำงานแล้วรู้สึกเป็นยังไงบ้าง แต่ปีนี้เขียนช้า ฮะ ๆ เพราะมันมีหลายอย่างที่เปลี่ยนไปมาก ตั้งแต่ปริมาณงาน ความรับผิดชอบ ความสนุก และเพื่อนร่วมงาน แต่พอเห็นบล๊อกของน้องที่ทำงานเขียนแล้วก็อดเขียนไม่ได้ (อีกเหตุผลหนึ่งคือกด comment ตอบในบล๊อกไม่ได้ต้องลงทะเบียนก่อนเลย เขียนตอบแบบนี้ละกัน) ปีที่แล้วเป็นปีที่เครียดทั้งจากเรื่องงานและเรื่องเรียนต่อ จนบางครั้งก็บอกตัวเองไม่ได้ ไม่ได้สนุกเหมือนอย่างน้องที่ทำงานเท่าไหร่ และได้เห็นปัญหาต่าง ๆ เป็นข้อ ๆ เลย ได้เห็นสิ่งที่ตัวเองคาดหวัง ทำจนเป็นรูปร่างแล้วก็ตกไปไม่มีใครสนใจ มีแต่คนบอกว่าอยากได้ ๆ ทำไมไม่ทำให้เสร็จ จนรำคาญในบางครั้ง แต่ก็บอกไม่ได้ว่ามันจะเสร็จยังไง ได้รู้ว่าการให้คนทำสิ่งหนึ่งร่วมกัน จะวาดฝันอันสวยงามให้เห็นอย่างเดียวภายในเวลาเพียงสิบนาทีไม่ได้ เพราะผลสุดท้ายแล้ว อาจต้องแยกทางกันเหลือแค่ไม่กี่คน ได้เห็นปัญหาของตัวเองในการทำสิ่งต่าง ๆ ว่าอะไรควรตัดทิ้งบ้าง เป็นภาระ และเริ่มคิดว่าจะตัดอะไร และควรเน้นไปทางไหนแทน ได้รู้ว่าความรู้ต่าง ๆ เมื่อมีคนออกไปแล้ว การจะหวังว่าให้คนนั้นกลับมาอธิบาย มันเป็นไปไม่ได้เลย และมันจะกลายเป็นภาระของคนที่เหลืออยู่นั่นแหละ ที่ต้องอธิบายให้คนมาใหม่ต่อไป ได้เห็นว่าเวลาประชุม เถียงกันแทบเป็นตาย สุดท้ายเริ่มใหม่จากศูนย์แทบทุกครั้ง แต่สิ่งเหล่านี้ก็ทำให้เริ่มทำหลายอย่างขึ้นมานะ จริง ๆ ต้องเรียกว่าระวังมากขึ้นมากกว่า เริ่มจาก [...]