ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนกันป่าว แต่ช่วงสองสามปีมานี้เป็นช่วงที่น่าเบื่อมาก ทีวีมีแต่ข่าวเดียวกันคือโฆษณาว่าอีกฝ่ายไม่ดีอย่างไร แย่ยังไง ไม่ควรนับถือยังไง คนรอบข้างก็ไม่แพ้กัน พูดคุยแต่เรื่องเหล่านี้ซ้ำไปมา ว่าไอ้นั่นมันชาติชั่วยังไง ด่าไปมา ทำ forward mail แต่คนรอบข้างแทบจะไม่คุยกันเลยว่าจะทำให้มันจบยังไง และผมไม่เชื่อว่าการด่าอีกฝ่ายอย่างเดียว จะช่วยทำให้สถานการณ์มันดีขึ้นเลย คือไม่รู้คิดไปเองหรือป่าวนะ ว่าทำไมเราสนใจแต่แกนนำ ทำไมเราไม่ถามคนมาชุมนุม เราบอกต่อกันมาว่าเค้ารับเงินมา ทำไมเค้าไม่ถามคนที่รับเงินมาเหล่านั้นนะ ว่าทำไมถึงรับเงินเหล่านี้แล้วมาเย้ว ๆ ในกรุงเทพฯ ทำไมเค้าไม่อยู่บ้านทำงาน มากรุงเทพ ฯ รับเงินแค่นี้แล้วมันอยู่ได้ตลอดหรอ หรือทำไมเค้านับถือคนก่อเรื่องเจ้าปัญหาคนก่อน เค้ามีปัญหาอะไร เค้าช่วยทำให้ทางบ้านเค้าดีขึ้นยังไง และจะให้ช่วยยังไง ทำไมรัฐบาลไม่ทำโครงการต่าง ๆ ที่ทำให้ที่บ้านเค้าน่าอยู่ มีปัญหาภัยแร้งน้ำไม่พอใช้อยู่ทุกปี ทำไมไม่มีโครงการชลประทานขนาดใหญ่ ที่ทำให้ปัญหาเหล่านี้หมดไป ทำไมรัฐบาลไม่เอาตำรวจบุกไปจับแกนนำเลย ในเมื่อเค้ามีความผิดต่าง ๆ อย่างที่รัฐบาลบอก ทำไมรัฐบาลไม่สามารถทำให้คนที่มาชุมนุมกลับบ้านได้? ทำไมถึงมีคนมาชุมนุมประท้วงอยู่ในกรุงเทพฯ เรื่องเดิมอยู่ได้เรื่อย ๆ ทำไมเราถึงบอกว่าคนมาชุมนุมนั้นโง่ ทำไมเค้าเหล่านั้นถึงเชื่อแกนนำในการทำสิ่งต่าง ๆ บอกตามตรง ตอนนี้เบื่อมากจากทั้งสองฝั่ง แต่ไม่ได้บ่นอะไรเพราะไม่รู้จะทำให้ดีขึ้นยังไง แต่ได้ยินคนจะฆ่าอีกฝ่ายกันทุกวันเหมือนไม่ได้อยู่ในประเทศเดียวกัน (หรือจริง ๆ เราไม่ได้อยู่ประเทศเดียวกันอยู่แล้ว) [...]

ประมาณต้นเดือนมีการจัดทำรายการค่าใช้จ่ายแบบละเอียดขึ้น วางแผนค่าใช้จ่ายไปอีกสามเดือน มาอาทิตย์นี้ก็มาถึงคิวของเวลาบ้าง จริงๆ อยากบ่นเรื่องการจัดการเวลาของที่ทำงานด้วย เพราะรู้สึกว่ามันวุ่นวายมาก(ช่วงนี้ก็เริ่มดีขึ้นเหมือนกัน แต่ก็ยังวุ่นวายอยู่ดี) เริ่มจากเรื่องง่ายๆ ก่อนเลยกินข้าวเที่ยง เป็นเรื่องที่ดูแล้วแม่งไม่น่าจะมีอะไรเลย แต่ก่อนคนที่ทำงานน้อย มีกันไม่เกินสิบคน เวลาไปกินข้าวก็บอกๆ กันแป๊บเดียวก็ออกมากันครบแล้ว แต่ช่วงหลังนี้มันไม่ใช่และ คนเยอะขึ้นเกือบเท่าตัว กว่าจะไปกันทีบางทีต้องเรียกแล้วรอกันเกือบครึ่งชั่วโมง อาทิตย์นี้เลยลองไปกินก่อนดู ปกติกินหลังเที่ยง ตอนนี้ก็เลยไปกินประมาณเที่ยงๆ ตอนแรกคิดว่าจะคนเยอะไม่มีที่นั่ง ที่ไหนได้ ลงไปถึงที่ยังเหลือพอสมควรแถมกับข้าวยังมีให้เลือกเยอะอีกต่างหาก ตอนนี้ก็เลยติดใจกะว่าจะไปกินช่วงนี้ทุกวันและ เรื่องต่อมาที่น่าปวดหัวไม่แพ้กันคือเรื่องงาน ปกติเวลามีบั๊ก หรือจะเพิ่ม Feature อะไรมันก็ควรจะวิ่งเข้าไปอยู่ในระบบ Trac เพื่ออ้างอิงหรือมาแก้ไขทีหลังได้เมื่อมีเวลา แต่ที่แล้วๆ มากลับไม่ใช่อย่างนั้น จะมีบั๊กบางส่วนถูกจับยัดเข้า Trac ก็จริงแต่แทบทุกวันจะมีบั๊กพิเศษที่ MSN มาให้แก้แบบเฉพาะหน้าให้หน่อย บางบั๊กมันก็ควรแก้อยู่หรอก แต่ให้แก้แทบตลอดเวลานี่มันน่าหงุดหงิดยิ่งนัก เพราะงานไม่เดินแถมบางครั้งบอกมาแบบปากเปล่า ไม่มีการจดบันทึกใดๆ แล้วส่วนที่ดูแลแต่ก่อนนี่ตั้งแต่ฐานข้อมูลยัน Flex UI แต่ละอย่างเขียนต่างกันโคตรๆ สมาธิแทบแตกซ่านเพราะเปลี่ยนเรื่องที่คิดในหัวไม่ทัน ตอนนี้ก็เลยเอาใหม่ ยิงผ่าน MSN ถ้าบอกไม่ละเอียดพอ พูดมาแค่สองสามบันทัด ไม่มี Trace log [...]

ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร เป็นมาตั้งแต่กลางเดือนแล้ว รบกวนชีวิตประจำวันมาก เพราะปวดแบบร้าวไปทั้งซีก กินยาแก้ปวดก็ไม่หาย แถมเป็นๆ หายๆ พอมีงานเข้ามายุ่งๆ มันก็จะค่อยๆ หายไปเอง(แบบไม่สนใจมันหนะ) แต่พอว่างๆ เริ่มฟุ้งซ่านกลับมาเป็นทันที เคยเป็นอยู่พักนึงแต่ก็ไม่เคยนานเท่านี้มาก่อนเลย ช่วงนี้ก็เลยหายไปไม่เข้ามาเขียนบล๊อกบ่อยเหมือนแต่ก่อน … คิดว่าอาจจะหายไปอีกซักพัก เพราะช่วงนี้คิดเรื่องที่จะเขียนไม่ออกเลยด้วย อยู่บ้านแทบจะไม่ทำไรต่อเลย เพราะแบกหัวไม่ขึ้น ก็หวังว่ามันจะดีขึ้นในไม่ช้า แล้วกลับมาวุ่นวายได้เหมือนเดิม เห้อ …