กลับมาจากซ้อมใหญ่ที่ท่าพระจันทร์เข้าห้องสนทนาของชมรมคนเล่นอูบุนตูในไทยแล้วก็เจอประเด็นร้อนแรงเนื่องจากหัวข้อในเว็บบอร์ดเลย เถียงกันหลักๆ ก็บอกว่า จะกล่อมยังไงให้กับผู้ใช้ที่ลองเล่นลีนุกซ์ใหม่ๆ แล้วท้อแท้ไม่อยากใช้ต่อ ให้พยายาม(ทน)ใช้ต่อไปเสียงหนึ่งก็บอกว่า ไม่ต้องสนใจ แต่อีกเสียงก็บอกว่าต้องสนใจสิ แต่ในความเห็นส่วนตัวแล้วกลับเอียงไปว่าอย่าพึ่งไปสนใจตอนนี้ดีกว่า เพราะผู้ใช้เหล่านี้ จะให้ปรับตัวยังไงก็คงลำบาก จะให้มานั่งหาวิธีแก้เหมือนคนที่สนใจจริงๆ ก็คงไม่ได้หรอก กับแค่ต้องการฟังเพลง แต่กลับต้องต่อเนทและดาวโหลดอะไรอีกมากมาย เพื่อนผมที่เรียนคอมมาด้วยกันยังเบื่อแล้วเลือกใช้ไปเลย ดังนั้นวิธีแก้ก็คงไม่ไช่ให้ไปกล่องผู้ใช้กลุ่มนี้หรอก จริงมะแต่ผมกลับอยากให้ไปกล่อมผู้ใช้ที่พึ่งหัดเล่นคอมมากกว่า เพราะกลุ่มนี้ยังไม่เคยมีประสบการณ์การใช้งานมาก่อน คนกลุ่มนี้ส่วนใหญ่ก็ได้แก่เด็กเล็กๆ หรือนักธุรกิจ(หรือป่าวพวกพ่อค้าแม้ค้าหละมั้ง) โดยจับตั้งแต่เปิดเครื่องมาก็เจอหน้าจอลีนุกซ์ ใส่รหัสอะไรก็ว่าไปเลย เหมือนกับตอนสอนให้คนใช้วินโดว์ประมาณนั้น แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีใครไปสอนอีกนี่สินาเห้อมีใครเป็นเหมือนผมต่อป่าวหนิ ที่พอมองภาพตามไปเรื่อยๆ แล้วก็จะเกิดคำถามอีกว่าแล้วคนสอนหละ แล้วก็มองคนสอนเป็นเด็ก แล้วก็มองกลับไปกลับมาเป็นวงจรไปสิ้นสุด ซักวันคงมีอะไรมาขัดวงจรนี้ได้หละมั้งปอลอ.อ่านหลังๆ อาจจะงงๆ ทำไมมันห้วนๆ จริงๆ ก็เป็นเพราะว่าพึ่งกลับมาจากซ้อมรับปริญญาแล้วตื่นตั้งแต่ตีห้า ตอนนี้ก็เลยง่วงนอนสุดๆ แล้วก็เลยรีบตัดประโยคให้มันสั้นที่สุด(นึกประโยคต่อไม่ออกแล้วด้วย) แหะๆ